Wojna domowa w Polsce 1704-1706

[adam]

Wojna domowa w Polsce 1704-1706 – fragment większej europejskiej III wojny północnej. Zmagania pomiędzy konfederacją sandomierską, wierną Augustowi II Mocnemu, a konfederacją warszawską, wierną Stanisławowi Leszczyńskiemu. Wojna została zakończona krótkotrwałym zwycięstwem Leszczyńskiego (pokój w Altranstädt).
Okolice Piły także były dotknięte działaniami wojennymi tego okresu. Po przegranej bitwie pod Wschową w 1706r, około 800 żołnierzy polskich wiernych Augustowi II Mocnemu uciekając przed Szwedami znalazło się na terenie nadnoteckim. Tu w okolicach Czarnkowa natrafili oni na polski oddział liczący około 200 żołnierzy należący do konfederacji warszawskiej. Oddział ten został otoczony przez zwolenników króla saskiego i wzięty do niewoli. Sytuacja ta nie trwała jednak długo, gdyż z odsieczą oddziałowi wiernemu Stanisławowi Leszczyńskiemu przyszły wojska szwedzkie, które rozbiły wojska saskie. Te natomiast rozproszyły się po całym terenie i zebrały się w Wałczu, który spali. Paląc i plądrując okolicę przemieszczali się w kierunku Noteci. W pobliżu Piły natrafili na silniejsze wojska szwedzkie, które to rozbiły oddziały polskie wierne królowi. Zabitych zostało 120 Polaków, wielu zostało rannych i wziętych do niewoli. Szwedzi na dobre umocnili swoją pozycję w naszej okolicy, a także zezwolili na stacjonowanie sprzymierzonych im oddziałom litewskim, które to razem ze Szwedami plądrowały i paliły okoliczne wioski. Po przegranej Szwedów, okolice Piły zajęły oddziały ruskie i do takiego stopnia je okradły i spaliły, że okoliczne wioski zostały zwolnione na kilka lat z płacenia podatków.