Ujście (Usch)

[zwierz]

Witam, jestem nowy na forum.
Prosiłbym abyście w tym temacie pisali o historii Ujścia i jeśli to możliwe proszę o zdjęcia.

[Aragorn]

Bodaj w zeszłym roku wyszedł album z 20 widokami Ujścia formatu A-4.

[Aragorn]

1. 2. 3. 4. 5.

1. Znaczek z herbem Ujścia
2. Pomnik Powstańca na pl. Wiosny Ludów
3. Most zwodzony na Gwdzie, dworzec kolejowy
4. Ratusz i Huta Szkła
5. Kościół p.w. św. Mikołaja

Widoki pochodzą z wyżej wymienionego albumu "Ujście na starej fotografii"

[Aragorn]

Ciekawie też potoczyły się sprawy na innym odcinku w Ujściu. To ciche i miłe miasteczko z piękną ze szkła zbudowaną Kalwarią (niestety zniszczoną przez hitlerowców), ładnym kościołem i dalekim widokiem na łąki nad Notecią i Gwdą, tak smutnie zapisane w dziejach wojen szwedzkich w r. 1655, stanowiło z dawien dawna stałe miejsce wycieczek niedzielnych mieszkańców Piły. Pociągnięcie granicy oczywiście zatrzymało ten ruch, ale wobec bardzo liberalnego wydawania przepustek małego ruchu granicznego przez Dyrekcję Policji w Pile i wobec dobrej komunikacji kolejowej do stacji leżącej po niemieckiej stronie "Deutsch Usch", czyli Niemieckie Ujście, trudności szczególnych nie było, by niedzielną wycieczkę rodziny za miasto zabarwić posmakiem podróży zagranicznej. Mieszkańcy Ujścia pragnęli tego bardzo, licząc na zarobki z tej turystyki. Którejś tam zimy otrzymałem zaproszenie od burmistrza Ujścia, bym przyjechał na zebranie w sprawie ożywienia ruchu turystycznego. Zastałem tam wszystkich notabli miejscowych. Dyskusja była ożywiona, wszyscy czekali na to, co ja powiem. Ale uwagę moją zwrócił jakiś silnie zbudowany mężczyzna, z czerwonymi jak burak policzkami, z czarnymi ostro w szpic wąsami, czarno ubrany, który jeden jedyny z obecnych uporczywie milczał i - jak mi się wydawało - w którego oczach migotały chwilami ironiczne blaski. Zachowałem daleko idącą ostrożność, stwierdzając, że idzie tu o ruch turystyczny odbywający się w ramach konwencji o małym ruchu granicznym, nad czym ja nie mam kontroli, ale nie słyszałem, by władze niemieckie w Pile zmieniły swój liberalizm w wydawaniu przepustek. Zresztą, dodałem, podobnie postępuje i starostwo w Chodzieży. Tyle jeśli idzie o zachęcenie do wycieczek do Ujścia. Natomiast rozwiodłem się bardzo szeroko nad faktem, że najlepsza (zresztą jedyna) gospoda w Ujściu jest w niedzielę i święta po południu zamknięta, tak że turysta nie ma gdzie się posilić doskonałą polską kiełbasą i ugasić pragnienia dobrym piwem grodziskim, że w ogóle w niedzielne popołudnie nie można dostać w Ujściu nawet szklanki wody i że trzeba coś w tym względzie zaradzić. Obecny starosta, dr Jerzykowski, z miejsca oświadczył, że wyda odpowiednie pozwolenie, a wspomniany restaurator był uszczęśliwiony. Zyskałem sobie jego wielkie łaski, bo był to przy tym prezes starodawnego Bractwa Kurkowego w Ujściu i nigdy nie zabrakło dla mnie dobrej porcji golonki i kufla "grodzisza" w jego oczywiście zakładzie. Posiedzenie skończyło się pomyślnie. Pan na czarno ubrany ukłonił mi się nisko i wyszedł. Teraz dopiero dowiedziałem się, że był to miejscowy pastor protestancki, jedyny Niemiec obecny na posiedzeniu. "Po coście go zapraszali?" - powiedziałem do burmistrza - "Zobaczycie, co on wam zmaluje". Nadeszła wiosna. Mieszkańcy Piły, dowiedziawszy się, że można dostać w niedzielę dobrego i taniego piwa i kiełbasy w Ujściu, zaczęli wycieczkować w te strony. W maju jak corocznie następowała zmiana kolejowego rozkładu jazdy. Cóż się pokazało? Z Piły do Ujścia kursował codziennie wczesnym popołudniem pociąg osobowy, który wracał z powrotem wieczorem. Można było zatem doskonale spędzić parę godzin niedzielnego popołudnia w Ujściu. Od lat rozkład tego pociągu się nie zmieniał. Ale tym razem stało się inaczej. Przy pociągu odchodzącym wieczorem z Ujścia do Piły ukazała się gwiazdka, a przy gwiazdce sucha uwaga: "Nie kursuje w dni świateczne". Można zatem było pojechać do Ujścia, ale nie można było wrócić, bo skład pociągu wracał do Piły pusty i nie zabierał podróżnych. Oczywiście było to umyślnie zrobione, by podciąć wszelki świąteczny ruch wycieczkowy do Ujścia. Pomysł był genialny, podstaw do jakiejkolwiek interwencji nie było żadnych. Autorstwo przypisuję temu ujskiemu pastorowi, któremu zresztą nie poszczęściło się. W niedługi czas potem wybuchł pożar i jego zbór, mimo wysiłków ujskiej straży, a nawet straży pożarnej z Piły, spalił się doszczętnie. Parafian było za mało i pastor nie był w stanie odbudować zboru. Wybrał lepszą cząstkę: wyniósł się do Niemiec.


Fragment wspomnień Kazimierza Szwarcenberg-Czerny, b. Konsul R. P. w Pile - "Moje wspomnienia z Piły 1928-1932".

[lubianka]

Czy kościół w Ujściu i św. Rodziny w Pile jest dziełem tego samego architekta?

Wyraźnie widać podobieństwo.

[Bocian]

Bo jeden i drugi jest neobarokowy.

Nie mam pojęcia kto projektował te kościoły i czy była to ta sama osoba. Podobieństwo o niczym nie świadczy.

[SA108]

Czy kościół w Ujściu i św. Rodziny w Pile jest dziełem tego samego architekta?

Owszem. Oskar Siede z Berlina, projektował również kościoły w Trzciance, Jastrowiu i Rumi, wszystkie neobarokowe.

[lubianka]

Wiem Bocian, że podobieństwo o niczym nie świadczy. Łada i Polski Fiat125p to taki właśnie przykład. Czy może się mylę? Dzięki SA108. Tak myślałem patrząc na daty powstania tych kościołów. Ostatnio znalazłem w Niemczech bardzo podobny kościół do tego w Skrzatuszu. Muszę porozmawiać z ks. Słowikiem czy coś wie na ten temat. (Bo podobieństwo przecież o niczym nie świadczy). Pozdrawiam

[Bocian]

A jednak. Dzięki SA 108

[Aragorn]

1. 2.

1. Widok ogólny na miasto i Hutę Szkła
2. Huta Szkła
Widoki pochodzą z wyżej wymienionego albumu "Ujście na starej fotografii".

[zwierz]

Most Graniczy na Noteci 1939-1945, widok na Polską stronę.

[kolega]

[PiontkeP]

Przecież niemcy nie zniszczyli Ujścia po II wojnie światowej. Zbyt byli zżyci z miastem, poza tym ich rodziny i przyjaciele żyli w Ujściu. Zrezygnowali z wysadzenia miasta pomimo że było zaminowane.
Ci z nich którzy uciekali albo zostali pojmani przez rosjan po stronie niemiec zostali rozjechani gąsienicami radzieckich czołgów.
Wojna jest i była straszna zawsze.